طلای سفید عیار کمتری نسبت به طلای زرد دارد، اما هر دو طلا هستند و ارزش دارند. بالاترین عیاری که طلای سفید میتواند داشته باشد، 17 عیار است. این تفاوت به این دلیل است که فلزات استفاده شده در طلای سفید متفاوت از طلای زرد است. طلای زرد درخشش و جلای بیشتری دارد و مدت زمان بیشتری آن را حفظ میکند، ولی طلای سفید جلا و درخشش کمتری دارد و آن را سریعتر از دست میدهد و برای بدست آوردن درخشش باید آبکاری شود. گاهی برای اینکه طلای سفید تیره نشود روی آن را با فلز رودیم میپوشانند. طلای سفید از ترکیب فلز طلا با پالادیم یا نقره بدست میآید و گاهی پلاتین هم به آن افزوده میشود. طلای خالص نرم است و برای سخت ساختن طلای سفید به آن نقره میافزایند، همچنین برای سخت ساختن طلای زرد هم معمولا به آن مس اضافه میکنند.
درصد معادن پلاتین در آفریقای جنوبی قرار دارند. 13 درصد در روسیه و 10 درصد بقیه در آمریکا و مناطق دیگر قاره افریقا وجود دارند. غلظت پلاتین 5 در میلیارد است. این بدان معناست که فراوانی پلاتین در کره زمین از هر هزار تن خاک پنج گرم است.
البته آن نرخی که به عنوان شاخص اصلی برای قیمت سکه در بازار تعیین کننده است و به نوعی بیانگر وضعیت کلی بازار سکه در جهت ثبات یا نوسان نرخها محسوب میشود سکه تمام طرح جدید (امامی) است و معمولا دیگر سکهها مانند نیم، ربع و گرمی تحت تاثیر نرخ سکه تمام طرح جدید هستند.
اما در کنار سکه تمام طرح جدید (امامی) که از سال ۱۳۷۰ ضرب و در بازار
توزیع شد، سکه تمام طرح قدیم (بهار آزادی) نیز در بازار موجود بوده است.
معمولا
نرخ این دو سکه در بازار آزاد به هم نزدیک بود و سکه تمام طرح قدیم با
اختلاف بین ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ تومان ارزانتر از سکه تمام طرح جدید در بازار
عرضه میشد اما از دو - سه ماه پیش فاصله قیمت بین این دو سکه بیشتر شده
است و در حال حاضر حدود ۲۵ تا ۳۰ هزار تومان سکه تمام طرح جدید گران تر از
سکه تمام طرح قدیم در بازار به فروش میرسد.
در حالیکه در سالهای گذشته در بازار سکه دو نوع سکه تمام طرح جدید و طرح قدیم در کنار هم عرضه میشدند، اکنون سکه تمام طرح قدیم از تابلوی صرافیها حذف شده و بنا به گفته رئیس اتحادیه فروشندگان طلا و جواهر به دلیل نبود تقاضا و زیاد شدن فاصله قیمت آن با سکه تمام طرح جدید، عملا از چرخه بازار کنار رفته است.
پس از انقلاب اسلامی، سکه بهار آزادی به دو شکل ضرب و توزیع شده است؛ یکی سکه بهار آزادی که سال 1358 تا 1370 ضرب شده است که با عنوان سکه طرح قدیم شناخته میشود. تصویر یک روی این سکه مزین به نام حضرت علی (سه بار تکرار «علی» به خط معقلی تزیینی در داخل یک شش ضلعی) و قید عبارت «بانک ملی ایران» در زیر آن است. تصویر روی دیگر این سکه بارگاه امام رضا(ع) به همراه عبارت «نخستین بهار آزادی» است.
مجموعه داران فراوانی در دنیا وجود دارند که بسته به میزان علاقه و توان مالی خود اقدام به خرید سکه می نمایند. اکثر افراد وقتی به این سرگرمی سودمند علاقه مند می شوند، به دلیل تازه کار بودن با شتاب زیادی تلاش میکنند تا سکه های دوره ای خاص را خریداری کنند. در هر دوره تعدادی سکه کمیاب و نایاب وجود دارد، که قیمت بالایی دارند. مطمعنا همه مجموعه داران از توان مالی خوبی برخوردار نیستند تا تمام سکه های کمیاب و نایاب مورد نظر در یک دوره را خریداری نمایند. سکه های کمیاب همیشه دغدغهی مجموعه داران بوده و هست، از این رو افرادی سود جو اقدام به ضرب تقلبی سکه های کمیاب، و فروش آن می نمایند. شاید افرادی (مجموعه دار) به ناچار و با علم این که سکه تقلبی است اقدام به خرید این نوع سکه ها نمایند، که این خود جای بحث دارد. این افراد معتقد هستند هیچ گاه توان خرید سکه های اصیل را پیدا نخواهند کرد، پس بهتر این است که سکه تقلبی با قیمت پایین خریداری کنند. نکته اینجاست که هر چقدر این سکه ها خوب ضرب شده باشند باز تقلبی هستند و هیچ ارزش مالی و کلکسیونی نخواهند داشت. برخلاف سکه های اصل که خرید آن نوعی سرمایه گذاری بلند مدت است و در آینده می توان این سکه ها را با ارزش افزوده فراوان به پول نقد تبدیل کرد، اما در خرید سکه های تقلبی پول خود را دور ریخته اید و هیچ افزایش و بازگشت سرمایه ای وجود نخواهد داشت. پس بهتر این است جای سکه های کمیاب و پرارزش در آلبوم ها خالی گذاشته شود و پولی صرف خرید سکه تقلبی نگردد.