چگونگی ضرب سکه ماشینی
امروزه با شرایط حاکم بر نظام پولی و افزایش تکنولوژی، ضرب سکه های ماشینی پیشرفت های چشمگیری داشته و از شیوه های سنتی به مکانیزم صنعتی تغییر کرده است. سرعت و دقت دستگاه های ضرب سکه روز به روز افزایش می یابد و سکه های گوناگونی ساخته می شود.
در دوره قاجار سکهها همچنان دستساز بودند بنابراین شکل واحدی نداشتند. ورقه نازکی از فلز روی سندانیکه یک سکه روی آن حک شده بود قرار داده میشد سپس با یک چکش که سر سکه دیگر روی سطح ضربزننده آن حک شده بود؛ ضرب زده میشد. سکهها ضرب چکشی بودند، گرچه ممکن بود سکههای سنگینتر قالبگیری شده باشند. سر سکههایی که از آهن ساخته میشدند از نظر قطر متنوع بودند و شکل بیقاعدهای داشتند. اندازه و شکل سکهها متنوع بود و بهنظر نمیرسید هیچ معیار پذیرفته شدهای برای آن وجود داشته است. بیشتر سکهها گرد بودند، اما برخی نیز شکل مستطیل داشتند. باوجود مهارتی که کارگران ضرابخانه از خود نشان میدادند، محصول آنها همیشه با کیفیت نبود و سکهها از نظر ضخامت و شکل گوناگون بودند. سکههای مس قدیمی هنوز از سکههای نقره بد شکلتر بودند. طبق گزارش نمایندگی بریتانیا در سال ۱۸۶۲/ ۱۲۷۵ «ضرابخانه تهران به دشواری میتوانست بیش از ۵ هزارتومان در روز سکه بزند.» این فناوری ضرب سکه در بیشتر سکههای ایران تا دهه ۱۸۷۰/ ۱۲۹۵-۱۲۸۵ مورد استفاده بود. در مقابل سکههای ماشینی با لبه کنگرهدار در اروپای قرن هفدهم/ یازدهم و تا پایان این قرن در امپراتوری عثمانی رایج شده بودند، ماشین بخار از اواخر قرن هجدهم/ دوازدهم تولید شد. در دهه ۱۸۱۰/ ۱۲۴۵-۱۲۳۵ ضرابخانه تبریز در بازار قرار داشت
برای تولید سکه جدید نیاز است مراحل زیر انجام شود.
1.طراحی قالب
2 . ساخت قالب
3 . تولید پولک
4 . ضرب سکه
طراحی قالب
طراحی روی کاغذ: پس از مشخص کردن ارزش اسمی سکه های جدید توسط مقامات تصمیم گیرنده ، طراحی آنها در ضرابخانه آغاز می شود. طراحان چند طرح را بر روی کاغذ پیاده کرده و برای مقامات تصمیم گیرنده ارسال می کنند تا یک طرح پذیرفته شود.
تولید مدل از جنس پلاستر Plaster : طراح با استفاده از پلاستر مدلی برجسته از طرح می سازد که در مقیاس بزرگتر از سکه اصلی می باشد.
ساخت قالب
تولید هاب اصلی Master Hub: ماشین (cnc) ماموریت ساخت هاب اصلی را بر عهده دارد. این دستگاه از مدل پلاستری، اسکن مکانیکی گرفته و هاب اصلی را با مقیاس کوچکتر (اندازه واقعی سکه) می سازد. این کار بیش از 12 ساعت به طول می انجامد. برای هر روی سکه یک هاب ساخته می شود، جنس هاب ها از استیل است و از استحکام بسیار بالایی برخوردار هستند. هاب اصلی به مانند سکه برجسته است و از آن برای تولید قالب اصلی استفاده می شود.
تولید قالب اصلی Master Die :
با استفاده از هاب اصلی، با دستگاه پرس هیدرولیکی بر روی قطعه استیل، نقش
سکه ایجاد می گردد و آنرا تحت حرارت بسیار بالا گرم و برای مرحله دوم
پرسکاری آمده می کنند. در مرحله دوم، مجددا قطعه کار را با هاب اصلی زیر
پرس قرارداده و پرس میکنند. مراحل فوق را (هابینگ Hubbing) می گویند. و در
پایان مرحله هابینگ، قالب اصلی تهیه شده که بر روی آن نقش سکه بصورت گود و
فرو رفته دیده می شود. معمولا دو قالب اصلی جهت هر روی سکه، تهیه می شود.
تولید هاب های کاری working hub : به همان شیوه تولید قالب که در بالا به آن اشاره شده هاب های کاری تولید می شوند، نقش این هاب ها به مانند سکه برجسته است و در تولید قالب های کاری از آنها استفاده می شود.
تولید قالب های کاری working dies : معمولا قالب های ضرب سکه پس از استفاده دچار فرسایش می شوند و باید تعویض شوند برای همین تعدادی از قالب های کاری تولید می شود. قالب های کاری به همان شیوه تولید قالب اصلی تولید می شوند. نقش این قالب ها گود و فرورفته می باشد.
تولید پولک
تولید پولک Planchet : برای هر نوع سکه از ورق با ضخامت و آلیاژ مشخصی که از قبل تعیین شده است، استفاده می گردد. و بوسیله دستگاه پرس، پولک سکه تولید میگردد. سپس پولک ها را در کوره حرارت داده تا فلز آنها برای ضرب نرم تر شود. پولک ها پس از شستوشو خشک می شوند و به مرحله لبه گذاری فرستاده می شوند.
لبه گذاری Upsetting :
پولک ها در یک آسیاب قرار میگیرند، با چرخیدن پولک کم کم فاصله بین دیواره
کم می شود و پولک بین دو دیواره آسیاب زیر فشار قرار می گیرد. به مرور لبه
های پولک با کمک نعل برآمده می شوند و در نتیجه ریم (Rim) پولک شکل می
گیرد و نسبت به سطح سکه بالاتر می آید.
ضرب سکه
ضرب سکه : پولک های لبه گذاری شده به دستگاه ضرب سکه هدایت، تا پرس شوند. این
دستگاه تمام اتوماتیک قادر هست در هر ثانیه 12 سکه ضرب کند. فشاری که
برای ضرب هر سکه، به قالب ها وارد می شود، برابر با 80 تن می باشد. دو قالب
یکی (چکش Hammer) نقش روی سکه و دیگری (سندان Anvil) نقش زیر سکه را بر دو
طرف پولک حک می کنند، قالب سومی نیز به نام (کولار Collar) به عنوان
نگهدارنده و حک کننده کنگره های دور سکه وجود دارد.
کنترل کیفیت : در پایان هر دوره ضرب تعداد چند سکه که آخر از همه ضرب شده اند مورد بررسی قرار می گیرند. هرگونه ترک، ناهنجاری و بی کیفیتی درضرب سکه ها نشان دهنده فرسایش قالب است. در این صورت سکه های مشکل دار به چرخه
بازیافت انتقال داده می شود، و قالب های فرسوده تعویض می گردد، تا دستگاه
دوباره به کار خود ادامه دهد.
بسته بندی : در
مرحله آخر سکه ها بر اساس نیاز و ارزش اسمی بسته بندی می شوند. معمولا سکه
ها را به صورت رول های کاغذی و یا کیسه های نایلونی و پارچه ای بسته بندی
کرده و به بازار روانه می کنند.
چاپ اسکناس های تقلبی با شماره سریال های مختلف کار سختی است بنابراین بیشتر اسکناس های تقلبی با شماره سریال هاییکسان چاپ می شوند . برای تشخیص اسکناس اصل از تقلبی می توان از این ویژگی استفاده کرد و با بر زدن اسکناس ها شماره سریال ها را کنترل کرد تا همه از یک نوع نباشند. در صورتی که دسته اسکناس کاملا نو باشد شماره سریال ها از 00 تا 99 خواهند بود و اگر نو نباشند نیز به صورت تصادفی می باشند.
اگر اسکناس اصل 100 دلاری را کج کنید عدد 100 در گوشه پایین سمت راست روی اسکناس از رنگ مسی به سبز تغییر می کند.
دو شماره سریال یکسان در دو طرف اسکناس 100 دلاری به رنگ سبز چاپ شده است . اگر این دو رنگ غیریکسان باشند، دلار تقلبی است.
حاشیه اسکناس در دلار تقلبی به طور معمول ناهموار، تار و شکسته است اما در دلار اصل با طرح خاصی چاپ شده است.
ضخامت اسکناس دلار اصل، نازک تر از دلار تقلبی است.
برای تشخیص اسکناس اصل از نوع تقلبی آن به نقاط پر جوهر اسکناس دلار یک آهنربای قوی نزدیک کنید ، اگر اسکناس اصل باشد ، جوهر اسکناس به علت داشتن ذرات بسیار ریز آهن جذب آهنربا می شود.
یکی از عدد های نوشته شده 100، 50، 20 و ...در هر چهار گوشه اسکناس دلار حالت طلاکوب و براق دارد و در مقابل نور برق می زند.
برجسته بودن برخی نوشته ها
برخی از نوشته های اسکناس های 100 دلاری برجسته هستند. عبارت United States of America در اسکناس 100 دلاری برجسته است.
تصویر نامرئی:
تصویر رییس جمهور موردنظر در قسمت سفید رنگ اسکناس وجود دارد که در نور می توانید او را ببینید.
نوار امنیتی:
در صورتی که اسکناس را در مقابل نور بگیرید می توانید یک نوار امنیتی درون آن مشاهده نمایید. نوارامنیتی زیر نور فرابنفش رنگ متفاوت و درخشانی با بقیه نقاط اسکناس دارد. نخ امنیتی اسکناس 5 دلاری آبی، 10 دلاری نارنجی، 20 دلاری سبز، 50 لاری زرد و 100 دلاری صورتی خواهد بود. اگر اسکناس زیر فرابنفش سفید بماند پس دلار تقلبی است.
برای تشخیص دلار اصل از نوع تقلبی آن آن را در دست بگیرید و لمس کنید زیرا ساخته شده از نوعی کتان است که در بازار به صورت تجاری فروخته نمی شود. اگر زمان زیادی با دلار سر و کار داشته باشید می توانید با لمس آن به راحتی متوجه کاغذی بودن اسکناس جعلی و کتانی بودن اسکناس اصل شوید.
در اسکناس های تقلبی گوشه های اعداد و شکل ها به شکل گرد چاپ می شوند و دارای وضوح و دقت کافی نیستند اما در دلار اصل گوشه های اعداد و شکل ها دارای نوک تیزی هستند. پایین بودن کیفیت پرینتر ها سبب می شود که چاپ این تیزی ها با وضوح و دقت کافی نباشد.
دلار در حال حاضر به صورت هفت اسکناس یک، دو، پنج 10، 20، 50 و 100 دلاری چاپ می شود که همه شان دارای هفت فاکتور امنیتی هستند. 100 دلاری با ارزش ترین پول چاپ شده آمریکا می باشدکه روی آن تصویر بنجامین فرانکلین سیاستمدار، مخترع، و دیپلمات اهل ایالات متحده آمریکا و در پشت این اسکناس یک تصویر از سالن استقلال نقش بسته است. بر روی یک دلاری آمریکا تصویر جرج واشینگتن و بر پشت آن نشان آمریکا نقش بسته است.
این محصول بسیار فراتر از نگاه مبتدیانه شما به بازار سکه و طلای کشور است. خشت اول بازار طلا برای کسانی که قصد سرمایه گذاری و کسب درآمد اصولی از بازار طلا را دارند و میخواهند با پشت صحنه بازار طلا آشنا شوند مناسب است. وقتی که شما تصمیم به فعالیت و شروع سرمایه گذاری میگیرید، ممکن است که در ابتدای راه مسیر پیش روی شما کمی مبهم به نظر برسد و ندانید که باید چکار بکنید و از کجا شروع کنید. معمولا اولین سوالی که برای یک فرد تازه وارد به وجود می آید همین است که باید از کجا شروع کنم و به چه چیزهایی نیاز دارم؟ انتخاب با شماست که حرفه ای عمل کنید یا مبتدی باقی بمانید. اگر مدتها در آرزوی داشتن یک شغل پردرآمد هستید چه شغلی بهتر از وارد شدن به بازار طلا ولی نمیدانید از کجا شروع کنید؟ با یک طلافروش با تجربه همراه شوید
بزرگترین خشت طلای جهان در کدوام موزیوم است؟
با مروری بر فهرست موزیم های جاپان متوجه نام موزیم ای میشویم که مکان مناسبی برای اسناد و آثار مرتبط با استخراج طلا در دوران باستان و امروز جاپان است. این موزیم که با عنوان موزیم توی شناخته میشود در نزدیکی معدن طلای توی قرار گرفته است. این معدن در شهر توی ولایت شیزوئوکا واقع شده است.
بنابر این راپور، موزیم توی ابزارهای باستانی که در دوره تُکوگاوا از آنها برای پالایش و به دست آوردن طلا از سنگ معدن استفاده میشده را در معرض دید عموم قرار میدهد. از ارزشمندترین آثار نگهداری شده در این موزیم میتوان به بزرگترین خشت طلای جهان با وزنی نزدیک به 250 کیلو گرام اشاره کرد. این خشت طلا که ارزشی بالغ بر 9.7 ملیون دالر دارد، قبل از این منحیث بزرگترین خشت طلای خالص جهان در کتاب گینس ثبت شده است.
شایان ذکر است چند نمونه از سنگ معدنهای مرتبط به نقاط مختلف جاپان و سکه طلای دوره تُکوگاوا نیز در موزیم توی به نمایش گذاشته شدهاند.
گفتنی است جاپان با 765.2 تن ذخایر رسمی طلا، هشتمین رتبه منحیث ذخایر طلای جهان را به خود اختصاص داده است. سهم طلا در ذخایر خارجی این کشور بالغ بر 2.4 فیصد است.
اگر در فضای مجازی حضور فعالی دارید، احتمالاً از این دست مطالب زیاد خوانده یا شنیده اید. البته در محافل دورهمی و در محاوره مردمی هم این مطالب نقل میشود.
در پاسخ این گونه مطالب پاسخهای زیادی میشود ارایه کرد. به این چند نمونه دقت کنید:
یک: در بسیاری از موارد باید به کسی که این حرف را نقل میکند یا از او نقل
میکنند، بگوییم: شما خودتان را اذیت نکنید! طلای مصرف شده در بارگاه ائمه
عسکریین همه اش از کمکهای مردمی است و جالب آنکه خرده کمکهای همین فقرا و
نیازمندان ـ که شما برای مخالفت با ائمه معصومین (علیهم السلام) پشت سر
آنها مخفی شده ایدـ خیلی بیشتر از کمکهای دانه درشتها و سرمایه داران
است. سپس به او بگویید که اگر تمایل دارد یک سری به کمیته کمکهای مردمی
ستاد بازسازی عتبات بزند و از آنها بپرسد. ممکن است طرف عنوان کند که «من
با اهل بیت مخالف نیستم» و بعد این حرف درست را مطرح کند که «اهل بیت نیاز
به ساخت گنبد و بارگاه مطلا ندارند» و یا بگوید «اگر خود امام حسن عسکری
(علیه السلام) هم بودند، این طلاها را میان مستمندان تقسیم میکردند» و...
این مطالب درست هم هستند، ولی از آنها استفاده نادرستی میشود. ایراد کار
این است که گمان میکنند، کسانی که به طلای گنبد امامان معصوم (علیهم
السلام) اهمیت میدهند و برای ساختن آن کمک میکنند، ائمه هدی (علیهم
السلام) را محتاج میپندارند! شاید اگر کمی فکر کنند و کار پاکان را قیاس
از خود نگیرند، به این مطلب میرسند که این ما هستیم که به این امر نیاز
داریم نه ائمه (علیهم السلام). اگر کسی مبلغی را ـ چه مختصر چه زیاد ـ نذر
اهل بیت (علیهم السلام) میکند، نیاز خود را نشان داده است، نه نیاز آنان
را. این جمله درست است که «اهل بیت نیاز به ساخت گنبد و بارگاه طلاکاری شده
ندارند» ولی این جمله هم درست است که ما نیاز داریم که نشان بدهیم ارادت
ما به عزیزان و محبوبان الهی مان برایمان از داشتن رفاه بیشتر و آسایش
زندگی به مراتب بیشتر است. اصولاً انسانهایی که از لطافت روح بیشتری
برخوردارند و هنوز محبت دنیا قلبشان را اشباع نکرده است، این گونه اند که
به مقدساتشان بیشتر از شکمشان اهمیت میدهند. اتفاقاً همینها هستند که
هنگام کمک به مستمندان بیشتر از بقیه کمک میکنند. این را هم از طرف
بخواهید که برود و به این مستمندان سر بزند و از آنها بپرسد که مؤمنان
بیشتر به نیازمندان کمک میکنند یا مرفهان که البته پاسخ این پرسش پیش از
تحقیق هم مشخص است.
دو : دقت کنید! منظورم هم این نیست که مرفهان کافرند. نه. منظورم این است
که کسانی که رفاه برایشان در اولویت قرار دارد، نقطه مقابل کسانی هستند که
ایمانشان برایشان مهمتر است. برای چنین مؤمنانی بلند مرتبه نگه داشتن
«شعائر الهی» بسیار مهم تر از برخورداری از رفاه شخصی بیشتر است و همینها
هستند که بیشتر هم به مستمندان میرسند. «شعائر الهی» اموری هستند که آیه و
نشانه و علامت حرکت به سوی خدا هستند؛ مانند تابلوهای یک مسیر و هر کسی که
بخواهد به سوی خدا برود، با استفاده از دلیل و نشانههای این شعائر مسیر
را گم نمی کند و میتواند به حرکتش ادامه بدهد. زنده نگه داشتن این
علامتها زنده نگه داشتن مسیر الهی است. احیای شعائر هم از هر کسی بر
نمیآید. انسان الزاماً باید اهلیت لازم را داشته باشد تا بتواند شعائر
الهی را زنده نگه دارد. چرا؟ به استناد آیه 32 سوره مبارکه حج: «و من یعظم
شعائر الله فانها من تقوی القلوب»: داشتن یک قلب آماده و با تقوا شرط است و
کسی میتواند شعائر دین خدا را بزرگ بدارد که قلبش صفت تقوا را داشته
باشد.
سه: ساختن یک گنبد آن هم با 25 هزار خشت طلا غیر ممکن است. کسی که این متن
را تنظیم کرده است یا نمی داند طلا چیست یا نمی داند خشت به چه میگویند
یا بلد نیست تا 25 هزار بشمارد! گنبد به دلیل مدل خاص معماری ای که دارد،
اصلاً نباید سنگین ساخته شود، چون وزن زیاد مصالح به فروریختن آن سرعت
میبخشد. چگالی طلا از خشت بیشتر است و این بدان معناست که برای ساختن
گنبد، خشت مناسب تر است. از قدیم هم مرسوم بوده است که گنبدها را با خشت
میساختند و روی خشت یک ورق نازک مس آب طلا داده شده کار میکردند. چند خشت
از گنبد مطلای امام رضا (علیه السلام) در موزه حرم موجود است. در حرم حضرت
معصومه (سلام الله علیها) هم مشابه آن هست. دیدنشان خالی از لطف نیست.
مشخصات آن ورق مسی هم که فقط روی یک سطح خشت کشیده میشود و از لبهها هم
بیشتر از یک سانت نیست، به صورت تقریبی این است: یک ورق مسی با ضخامتی بین
یک تا دو میلیمتر و ضخامت طلای آبکاری شده هم بین 25 تا 70 میکرون. البته
کسانی که این شبهات را تنظیم میکنند، به احتمال قوی این مطلب را میدانند و
اگر هم ندانند، بندگان خدا تقصیری ندارند؛ چون ظاهر گنبد را میبینند و
چنین آدمهایی به دنبال تعقل نیستند و آنچه در ظاهر میبینند، باور
میکنند. دوستان عزیز! این متن ادعای تمامیت در پاسخ دهی را ندارد و مسلم
است که هر یک از شما میتوانید پاسخهایی پخته تر و بلیغ تر از آنچه اینجا
بیان شد، به گویندگان این شبهات بدهید. سعی این سطور بر این بوده است که
دریچه ذهن شما را به سوی پاسخهای متقن و دقیق به این شبهات بگشاید.